Anadolu Efsaneleri; “Ağlayan Kaya”
Manisa’nın güneyindeki dağa Sipil Dağı adını verirler. Bu dağın eteğinde herkesin dikkatini çekecek bir yapıya sahip olan bir kaya vardır; adına Ağlayan Kaya derler. Hiç kayanın ağlayanı olur mu, demeyiniz. Manisalılar bilirler ki bu kaya ağlar. Manisalılar yine bilirler ki bu kayanın acı bir hikayesi vardır. Sorarsanız size de anlatırlar.
Vaktiyle bu yörede, birbirinden güzel üç kızı olan bir ana varmış. Ana ile kızları burada huzur dolu bir hayat sürerlermiş. Bir gün üç kardeş dolaşmak, hava almak için kırlara giderler. Bu kızlar ora senin, bura benim diyerek koşuşurlar dururlar. Bir ara otururlar bir ağacın altına. Bir yılan gelir, üçünü de sokuverir kızların. Üçü de orada ölüverir. Kızlarının ancak ölüsüyle karşılaşabilen ananın kalbini büyük bir acı kaplar. Dayanamaz bu acılara bu bağrıyanık ana. Göz yaşları ırmak olur, başlar çağlayıp akmaya.
Allah, bu annenin bu kadar acı çekmesine razı olmaz, onu taş haline getirir. Bugün, Manisalıların “Ağlayan Kaya” dedikleri taş parçası, aslında bu üç güzel kızın anasıdır.
Bu kayanın yılı belirli günlerinde ağladığı söylenir; güya o günler, annenin taşlaşmadan evvel ağladı ğı günlermiş. Manisalılar böyle diyorlar. Onlardan anlatmak, bizden dinlemek…