Masal, Bremen Mızıkacıları Masalı

Masal Oku: Yıllar yılla önce zamanın birinde yaşlı ve yorgun bir eşek varmış. Bir gün sahibinin onu artık daha fazla beslemek istemediğini öğrenmiş. Bu duruma çok üzülmüş ve bir çare düşünmeye başlamış.

“En iyisi buralardan gitmek” demiş kendi kendine. Sonra “Bremen’de şarkıcılık yaparım. Bazıları anırmamı pek bir beğenirdi zaten,” diye düşünmüş.

Böylece sabahleyin erkenden düşmüş yollara. Biraz yürüdükten sonra iki büklüm bir köpekle karşılaşmış.

“Hayırdır köpek kardeş nedir bu halin? diye sormuş eşek. Köpek de;

“Artık sahibime avda yardımcı olamayacak kadar yaşlandım, sahibim artık beni beslemiyor.” demiş.  Eşek gülümseyerek;

“Benimle Bremen’e gelsene şarkıcı oluruz,” demiş.

Birlikte yola koyulmuşlar. Biraz yürüdükten sonra, çok geçmeden bir damın üzerinde üzgün oturan bir kedi görmüşler. Sormuşlar ona “derdin nedir” diye. Kedi de;

“Çok yaşlandım, fareler bile dalga geçiyorlar benimle,” demiş.

“Sen de bizimle gel” demiş eşek.

“Sesin hala güçlü çıkıyor, şarkı söyleriz Bremen’de.”

Bağıra bağıra şarkılar söyleyerek  düşmüşler yollara. Bir çiftlik evinin yakınlarından geçerken kendi seslerinden yüksek bir sesle irkilmişler.

“Kuk-ku-ri-kuuuuuuuuu!…Sonum geldi!” diye bağırıyormuş iri bir horoz.

Anlat bize derdini demişler bizimkiler. Sonra eşek, köpek ve kediye yana yakıla anlatmış derdini horozcuk:

“Bu akşam sahibimin konukları gelecek. Öyle hissediyorum ki beni pişirip yiyecekler.”

Eşek “Endişelenme, seninki gibi bir ses bize çok şey katar. Haydi gel şarkıcı olalım,” demiş. Horozu almışlar yanlarına düşmüşler yollara…

Akşam olduğunda hepsi çok yorulmuş. Bir şeyler yemek ve uyumak istiyorlarmış. İlerde penceresinden ışık süzülen bir kulübe görmüşler. Horoz uçup pencereden içeri bakmış.

“Dört soyguncu görüyorum, nefis bir sofranın başındalar,” demiş.

“Bir planım var,” demiş eşek. Anlatış planını dostlarına.

Birbirlerinin sırtına tırmanmışlar. En altta eşek, sonra köpek, onun üstünde kedi ve nihayet en tepede de horoz. Pencereye yaklaşıp çıkarabilecekleri en yüksek sesle bağırmaya başlamışlar.

“İmdaaaaaat! Bu bir hayalet!” demiş soygunculardan birisi.”

“Bence bir canavar!” demiş ötekisi.”

Bence cadılar bastı! ” demiş diğeri.

“Annemi istiyorum,” demiş sonuncusu.

Bir kaç dakika sonra dört şarkıcımız soygunculardan kalan sofraya kurulmuşlar bile.

Geceleyin onlar uyurken soyguncular geri gelmişler. Ama hayvanlar hazırlıklıymış. Soyguncular içeri girer girmez, eşek “Şimdi” demiş ve saldırıya geçmişler. Soyguncular bir daha hiç dönmemecesine kaçmışlar oradan. Şarkıcılarımız da bu sevimli küçük kulübeye yerleşmişler. Bremen’e gitmeyi de bir süre ertelemişler, ama her gün şarkı söylemeyi unutmuyorlarmış. Eğer bir gün onları dinleme şansınız olursa, Bremen sakinlerinin ne büyük bir tehlike atlattıklarını anlamanız güç olmaz.

Dünya Çocuk Klasikleri – Bremen Mızıkacıları Masalı