Hikaye: Öfkeli Kız”

Selma çok sinirli bir kızdı. Olur olmaz şeylere kızar, bağırır, çağırırdı. Evde hiç kimse  onu bu kötü huyundan vazgeçirememişti.

Doğum gününde arkadaşlarına güzel bir sofra hazırlamıştı. Ama bunu son dakikaya kadar kimseye haber vermediği için doğum gününde pencerelerde beklemesine rağmen kimse gelmemişti. Arkadaşlarını çağırmaya gitti. Önce Özden’i çağırdı, evde ağırlanacak konukları olduğu için Özden gelemedi. Semra ise dişçiye gidecekmiş, bu yüzden o da gelemedi. Eve dönerken Serpil’lere uğradı. Ama Serpil teyzesine gitmişti. Bunun üzerine onun erkek kardeşini çağırdı. Onlar da bilet almışlar sinemaya gideceklermiş.

Selma doğum gününe hiç kimsenin gelmeyişine çok kızmıştı. Eve dönünce, “Kimse beni sevmiyor, bana hiç kimse değer vermiyor. İsteselerdi pekâlâ gelebilirlerdi.” diye bağırdı, çağırdı, sonra da ağlamaya başladı.

Annesi, Boşuna öfkeleniyorsun, kızım” dedi. “Kabahat senin. Bu gibi davetlere birkaç gün önceden haber verilir. Sen arkadaşlarına son dakikada söyledin.”

O sırada evde amcası vardı. Kızın boş yere öfkelendiğini görünce, “Selma, biraz yanıma gelir misin!” diye sordu. Kız koşup geldi. Amcası onun elinden tutup bahçeye çıkardı. Mevsim güzdü. Birlikte bir erik ağacının altına geldiler. Amcası, “Şu ağacı salla bakalım” dedi. Kızcağız şaşkınlıkla amcasının yüzüne baktı, “Ama bu ağaçta meyve yok ki amcacığım” dedi. Amcası güldü. Sonra elini çocuğun omzuna koyarak, “Evet, ağaçta meyve filan yok. Onu ne kadar sallarsan salla bir şey düşmez. Öfkelendiğin zaman da durum tıpkı böyle oluyor. Ne kadar tepinsen, ağlasan, öfken de bu ağaç gibi meyve vermeyecektir.”

Selma bu söz üzerine biraz düşündü. Evet, amcası doğru söylüyordu. Öfkelenmekle ne geçiyordu eline sanki! Artık bundan sonra hiç öfkelenmeyecek, uysal bir çocuk olacaktı.

Tekrar eve girerken doğum gününü kutlamak için aklına bir fikir geldi. Hemen annesinin yanına koştu, “Anneciğim, doğum günüme varsın kimse gelmesin. Ben çağıracak birini buldum. Bana yaptığın keklerden bir kaç tane verir misin? Zahmet olmazsa biraz da süt isteyeceğim senden” dedi.

Selma mutfaktan çıktı. Salona geçerek seslendi, “Gel pisi pisi! Gel, Sarman!” Az sonra Selma önde, Sarman arkada mutfağa girdiler. Annesi, ”Çok güzel bir buluş kızım. Demek doğum günü kekini Sarmanla yiyeceksin. Öyleyse haydi buyurun!” dedi. Selma kedisinin önüne yere biraz kekle süt koydu. Kendisi de küçük tabureyi onun yanına çekerek oturdu. Birlikte yemeye başladılar.

Siz de öfkenizi kontrol altına alabilmek için bir şey yapmalısınız.