Masal: Gerçek Kral Masalı
Bir ülkede kralın ve vezirinin aynı anda birer oğlu olmuştu. Hükümdar bir erkek evlat sahibi olmanın sevinci ile büyük bir eğlence düzenledi, herkese altınlar dağıttı. Herkes kralın oğlunu konuşuyordu, vezirin oğlu tamamen unutulmuştu.
Aradan zaman geçti. Kralın oğlu büyük bir ilgi ile büyütülüyor, şımartılıyor, bir dediği iki edilmiyordu. Çocuk bir yaramazlık yapsa bile kral onu affediyor, bir oğlu olduğuna şükrederek kimseye laf ettirmiyordu. Bu yüzden hiç kimse de prense bir şey söyleme, doğru yolu gösterme cesareti bulamıyordu.
Vezir ise oğlunun terbiyesi ile yakından ilgileniyor, onu topluma faydalı bir çocuk olarak yetiştirmeye gayret ediyordu. Kötü davranışlarını ikaz ederek düzeltiyor, iyi davranışlarını teşvik ediyordu. Vezirin oğlu bir İnsani Değerler timsali olarak büyüyüp gelişti.
Hükümdarın oğlu ise günden güne daha da şımararak büyüdü ve etrafındaki hiç kimseyi beğenmez oldu. Yalnızca kendisini beğeniyor ve kibirleniyordu. Bütün gününü eğlenerek, dalga geçerek geçiriyordu.
Kral artık yaşlanmaya başlamıştı. Yerine kimi geçireceğini düşündü. Oğlunu çok sevmesine rağmen onun ülkeyi yönetecek niteliklerde olmadığını görüyordu. Hükümdar, oğlunu böyle şımarık ve sorumsuz büyütmekle ne kadar büyük bir hata yaptığının farkına vardı ve vezirin oğlunu ülkenin kralı olarak ilan etti.