Ailesi çocuğun moralinin çok kötü olduğunu görünce çok üzüdü ve ona bir karate hocası tuttu. Karate hocası ilk dersinde çocuğa karsısındakini sağ koluyla tutup üstünden savurma hareketini gösterdi. Hatta ikinci, üçüncü ve sonraki bütün derslerde hep aynı hareket yapmaya çalıştılar.

Çocuk bir gün hocasına sordu;

“Hocam ben çok sıkıldım, artık başka hareketlere geçebilir miyiz” dedi.

Hocası ise  çoocuğa, dünyada bu işi en hızlı yapan kişi olmadığı sürece bu hareketin çalışmasını bitirmeyeceğini söyledi. Çocuk o kadar hızlanmıştı ki, hocasını bile göz açıp kapayıncaya kadar yerden yere vurabiliyordu.

Bir gün hoca elinde bir kağıtla geldi kağıtta çocuğun gençler karate şampiyonasına katılacağı yazıyordu. Çocuk bu duruma çok şaşırdı ve bi hayli de sevindi. Ertesi gün salonda ilk rakibinin karşısına çıkacakken heyecanla hocasına şöyle dedi;

“Hocam bu iş nasıl olur? Ben sadece tek hareket biliyorum kesin kaybederim.”

Hocası ise “sen sadece çalıştığın hareketini yap” cevabını verdi.

Çocuk ringe çıktı ve hareketiyle ilk rakibini eledi. Hatta tek hareketle finale kadar çıktı.

Finalde karşısında kendisinin iki katı biri vardı. Önce çok korktu ama yine hocasının ona öğrettiği tek bildiği hareketi yaparak son rakibini de eleyerek yendi ve şampiyon oldu.

Sevinçle hocasının yanına koştu ve sordu:

“Hocam nasıl olur anlamıyorum, sadece bir hareket biliyorum, tek kolluyum ve şampiyon oldum”.

Hocası çocuğa baktı ve dedi ki,

“Senin yaptığın hareket karatedeki en zor hareketlerden biridir… Ve bir tek savunması vardır o da, rakibin sol kolunu tutmak.”