Çocuk Kalbi 2. Bölüm
“Yeni Oğretmenimiz”
18 Ekim, Salı
Yeni öğretmenimiz bu sabah kendini hepimize sevdirmeyi başardı.
Sınıfa girdiğinde henüz yerine oturmuştu. Eski öğrencilerinden bazıları “Günaydın öğretmenim!” diyerek sınıfın açık kapısından onu selamlamaya başladılar. İçlerinden bazısı da onun elini öpmek için yanına kadar geliyordu. Bu manzarayı görünce biraz içim rahatladı. Demek ki, eski öğrencileri onu seviyorlardı. Fakat öğrencileri neşe içinde ve büyük bir saygı ile onun elini öperken, o yine gülümsemeyen yüzüyle sadece “Günaydın çocuklar” demekle yetiniyordu. Yüzü pencereye dönük, gözleri karşıki evin damındaydı. Öğrencilerinin bu saygı gösterisi onu sevindirecek yerde sanki üzüyor gibiydi.
Sonra bize, biz “yeni”lere dönüp uzun uzun baktı. Ayrı ayrı hepimizi dikkatle inceledi. Dilbilgisi kurallarını yazdırırken kürsüden aşağı indi, sıraların arasında gezinmeye başladı. Küçük kabarcıklarla dolu yüzü kıpkırmızı kesilmiş bir çocuk görünce dersi hemen kesti. Çocuğun başını ellerinin arasına aldı, ateşini kontrol etti. Hikaye
“Neyin var?” diye sordu. O sırada, arkadaki bir çocuğun saygısızca güldüğünü gördü. Öğretmen ona dönüp sert bir yüz ifadesiyle bakınca, çocuk başını önüne eğip sustu. Mösyö Perboni saygısızlık yapan arkadaşımıza doğru yaklaştı. Elini omzuna koydu; “Lütfen bir daha böyle yapma!” dedi. Sonra tekrar derse devam etti.
Dilbilgisi dersi bitmişti . Öğretmen sakin bir çehre ile bize dönüp baktı. O kalın fakat ahenkli sesiyle konuşmaya başladı:
” Dinleyin çocuklarım! Önümüzde birlikte geçireceğimiz koca bir yıl var. Onu iyi geçirmek için hepimiz iyi olmaya çalışalım. Benim ailem yok. Yalnız yaşayan bir insanım. Sizler hepiniz benim çocuklarımsınız. Geçen yıla kadar bir annem vardı fakat o da öldü. Büsbütün yalnız kaldım. Dünyada sizden başka düşüneceğim, sizden başka seveceğim kimsem yok. Sizler benim evlatlarım gibi olmalısınız. Ben sizi seveceğim çocuklarım, sizler de beni sevmelisiniz. Kimseye ceza vermek istemem fakat siz de bana iyi kalpli çocuklar olduğunuzu kanıtlayın. Okulumuzu bir aile ortamı haline getirelim. Ben de sizleri yetiştirerek çocuklarım gibi hepinizle gurur duyayım. Bana cevap vermenizi beklemiyorum. Çünkü eminim ki hepiniz içinizden ‘evet’ dediniz. Sizlere şimdiden teşekkür ediyorum.” çocuk hikayeleri
Öğretmenimiz sözünü bitirdiği sırada ders zili çaldı. Hepimiz sessizce toparlanıp kalktık. Derste saygısızlık yapan arkadaşımız sınıftan çıkarken öğretmenin yanına gitti . Başını önüne eğerek “Özür dilerim öğretrrenim!” dedi. Öğretmenimiz de onu alnından öptü. “Aferin sana evladım!” dedi. Hikaye
Yüreğim ferahlamış olarak evin yolunu tuttum.
Edmondo de Amicis
Hikayenin Bölümleri
Çocuk hikayeleri, hikaye, hikaye oku, hikayeler, eğitici hikayeler, çocuk hikaye kitabı, hikaye kitabı, hikaye arşivi, hikaye sitesi, hikaye ödevi, kısa hikaye, en güzel hikaye, sevilen hikayeler, çocuklara uygun hikayeler,