Dini Hikayeler; Tövbe Eden Genç Hikayesi

Musa aleyhisselam zamanında  bir adam vefat etti. Bu adam çevre halkı  tarafından fasık, günahkâr bir kişi olarak bilinirdi.

O sebeple insanlar onu yıkamadan, kefenlemeden, cenaze namazını kılmadan, elleriyle bile değil, ayaklarıyla iteleye iteleye çöplüğe attılar.

Allah-u Zülcelal Musa aleyhisselama şöyle vahyetti:

– “Filan yerde, benim bir Evliyam vefat etti. Git onu yıka, üzerine namaz kıl, onu teçhiz edip defnet!”

Musa aleyhisselam oradaki köye gidip köy halkına tarif ederek sordu:

– Bugün burada, böyle bir insan öldü mü?  dedi.  Köy halkı:

– Evet, böyle birisi öldü, ancak o fasıklardan birisiydi. Biz onu, iteleyerek çöplüğe attık, kimse ona yaklaşmadı bile dediler.

Musa aleyhisselam:

– “Onu bana gösterin” dedi. Gösterdiler. Baktı ki  dedikleri gibi bir çöplüğün içindedir.

Musa aleyhisselam daha sonra Allah-u Zülcelal’e şöyle münacatta bulundu:

– Ya Rabbi! Sen bana, onu gusletmemi, kefenlememi ve  üzerine cenazenin namazını kılmamı emrettin. Fakat kulların, onun zahiren fasıklardan birisi olduğuna şehadet ediyorlar.

Allah-u Zülcelal şöyle buyurdu:

– Kullarım doğru söylüyor, ancak ben onu üç şey için affettim. Eğer bu üç şeyle, yalnız kendi nefsinin günahları için değil, bütün insanların günahı için bana yalvarsaydı, yalnız onun değil bütün insanların günahını affedecektim. Ben merhamet edenlerin en çok merhamet edeniyim.

Musa aleyhisselam merak etti. Allah’a münacaat edip:

– Ya Rabbi! Bu kadar hoşuna giden, bu üç şey neydi? Diye yalvardı. Allah-u Zülcelal hazretleri şöyle buyurdu:

– Ya Musa! Bana dedi ki: “Ya Rabbi! Ben sana isyan ediyorum. Fakat bunu istemeyerek yapıyorum. Kalben pişman oluyorum, hiç sana âsi gelmeyi istemiyorum. Heva-i nefsime uyduğum için şeytanı üzerime musallat ettiğin için ve kötü arkadaşlarla beraber olduğum için mağlup oluyor, istemeyerek âsi oluyorum. Sen benim kalbimi bilirsin ya Rabbi! Eğer isteyerek, muhabbetle, aşkla âsi oluyorsam, benim cezamı ver.”

İkinci olarak bana şöyle dedi:

– “Ya Rabbi! Benim vücudum o fasıklarla, o günahkâr olan kimselerle, o pis insanlarla beraber idi. Fakat ruhum Evliyalarınla beraber idi. Daima kalben onları, onların sohbetlerini, meclislerini istiyordum.

Üçüncü olarak bana şöyle dedi:

– “Ya Rabbi! Sen benim kalbimi biliyorsun ve zahiri olarak da görüyorsun ki; ben daima senin salih kullarını seviyorum. Bir fasıkla bir salih, bir istekleri için benim yanıma geldiklerinde, önce salihin isteğini yerine getiriyordum.‘