Düşündüren Hikayeler: “Minnettar Olmayan Minnettar”

Günün birinde bir avcı, avlanmak için ormanın derinliklerine gitti. Karşısına aniden bir kaplan çıktı ve onu kovalamaya başladı. Avcı da koşarak kaçmaya başladı ve hemen yakındaki bir ağaca tırmandı. Fakat bu sırada ağacın üst dallarında bir ayının olduğunu fark etti. Yukarıya doğru tırmansa ayı var, aşağıya inse kaplan onu yiyecek. Avcı korkudan olduğu yerde donakaldı. Ancak sonra fark etti ki ayı yukarıda uyuyor. Cesaretini topladı ve yukarıya doğru tırmandı.

Kaplan ayıya seslendi, “Hey arkadaş, şu insanı aşağıya atıver. Ben ne zamandan beri onu takip ediyorum. Ben çok açım, onu yiyip yoluma gideyim.”

Fakat ayı kaplana şöyle cevap verdi, “Ben bunu yapamam! Bu adam şimdi benim misafirim. O benim olduğum ağaca gelerek benim misafirim oldu. Bildiğin gibi gelen misafire zarar verilmez; özellikle de korunmak için gelmişse!” Ancak kaplanın hiç gitmeye niyeti yoktu. İnsanın aşağıya inmesini beklemeye başladı.

Birkaç saat sonra kaplan ayının uyuduğunu görünce bu sefer avcıya seslendi. “Ey insan! Sen şu ayıyı aşağıya itiver. Ben onu yiyeyim ve yoluma gideyim, seni de rahat bırakayım!”

Kendisine gösterilen misafirperverliği unutan avcı hemen üst dala tırmandı ve uyumakta olan ayıyı dalından aşağıya doğru itti. Ancak ayı uyandı ve tam aşağıya doğru düşmekte iken başka bir dala tutunarak tekrar eski yerine tırmandı.

Bunun üzerine kaplan ayıya tekrar seslendi, ”Hey arkadaş, ikimiz de bu ormana aidiz. Sen bu avcıyı korudun, fakat o sana minnettar olmadan benim sözümü dinledi ve seni aşağıya itti. Bari bu sefer şu hain ve minnettar olmayan insanı aşağıya it ve öcünü al!”

Fakat ayı şöyle cevapladı, “Bu adam bana korunmak için geldi, benim misafirim. Ve ben onun bana yaptığını ona yapamam! Onun tabiatı minnet duymamak olabilir, ama benim tabiatım ise misafirperverlik ve affediciliktir.” Kaplan bekledi, bekledi ve en sonunda başka bir av bulabilmek için çekip gitti.