Kurtuluş Savaşı Hikayeleri; “Beş Kuruş”
Kurtuluş Savaşı Hikayeleri Oku:
O sabah İstanbullular, Kızılay’ın çağrısına uyarak para yardımı yapmak üzere gazetelerde sıraya girmişti. ileri gazetesinin dar idarehanesine sığmayanların büyük kısmı dışarıda kalmış, sokakta sıra olmuştu.
Tam bu anda kaldırımın solunda bir işgal devriyesi görünmüştü. Düşman askerleri, düzenli adımlarla sırada bekleyenlerin yanına yaklaşmaya başlamıştı. İstanbul’ un işgalinden beri İstanbul’u işgal eden düşman askerlerine, her zaman kenara çekilerek yol veren İstanbullular bu defa kıllarını bile kıpırdatmamışlardı. Onların bu tavrını gören devriye kolu kalabalığın ortasından geçmeyi göze alamamış, yola inerek yanlarından geçip gitmişti.
Gazete binasının içerisinde henüz tam uyanmamış, hâlâ uykulu halde olan huysuz idare memuru, bir deftere söylene söylene, bağış yapanın adını ve yaptığı bağış miktarını yazıyordu.
– Hallaç Asım, 75 kuruş.
– Kahveci Ali, 100 kuruş.
– Eskici Yusuf, 50 kuruş.
– Terlikçi Adem. 200 kuruş.
– Bakkal Ahmet. 100 kuruş
Tam o sırada küçük; -cılız bir oğlan memurun masasına yaklaştı. Bir önceki bağışçının çocuğu sanan memur, öfkeyle çocuğa doğru bir bakıp, sonra da ona yürüyüp arkasındakine yol vermesi için işaret etti. Ama çocuk yürümedi, büyük bir ciddiyetle cebinden bütün servetini çıkarıp, çıplak masanın üzerine bıraktı.
– Hasan. 5 kuruş, dedi.
Bunu gören asık suratlı idare memurunun birden gözleri doldu. Ağladığını göstermemek için yüzünü, kocaman mendilinin arkasına saklayarak gürültü ile burnunu sildi…
Kurtuluş Savaşı Hikayeleri