Kurtuluş Savaşı Hikayeleri; Kurtuluş Kağnıları


Kurtuluş Savaşı Hikayeleri; Kurtuluş Kağnıları

Kurtuluş Savaşı Hikayeleri Oku: 

Kurtuluş Savaşı sürüyordu ve kış başlamıştı. Kar da yolları kapatmıştı. Ama düşman ordusu donanımlı olduğu için kıştan etkilenmiyordu. Savaş ordumuz için zorlaşmıştı. Türk Ordusu ülkesi için zor koşullar altında savaşıyordu. Yiğitlik gösteren sadece ateş boyundaki Mehmetçikler değildi. Yaşlılar ve kadınlar da yiğitlik gösteriyordu. Onlar yolların karla kaplı olmasına rağmen mermi götürmek istiyorlardı. Mermileri nasıl ulaştıracaklarını konuşup tartışıyorlardı.

Aralarından bir kadın mermilerin kağnı ile taşınmasının uygun olacağını söyledi.Bu Elif Ablaydı. Diğer kadınlar Elif Ablayı haklı buldular. Cephaneler kağnılara yüklendi. Hemen yola çıktılar, Hava bozmuş kar yağışı artmıştı, önlerini görmekte zorlanıyorlardı ama duracak, dinlenecek zaman değildi. Cephanenin bir an önce askerlerimize ulaştırılması gerekiyordu. Kar yağışı altında kağnılarıyla ateş boyuna yakın tepeye geldiler. Uzaktan silah sesleri duyuluyordu.

Bu sırada ateş boyunda birçok şehit veren askerlerimiz zor şartlar altında direniyorlardı. Ne olursa olsun, ölme pahasına korudukları tepeyi düşmana vermeyeceklerdi. Cephanelerinin bitmek üzere olduğunu biliyorlardı ama savaşmaya devam ediyorlardı. Birden bir çocuk bağırması duyuldu:

Komutanım cephaneler geldi.

Komutan bu habere sevindi. Yanına brkaç asker alan komutan tepeye gitti. Gerçekten cephane tam zamanında yetişmişti. Köylülere teşekkür etti. Biraz daha geç kalsalardı düşman karşında çekileceklerini söyledi. Komutan bunları söylerken tepedeki bir kağnıdan ağlama sesi geldi. Komutan kağnının yanına gitiğinde içinde bir bebek gördü. O sırada kar yağmaya devam etmekteydi. Bebeğin annesine:

– Bacım, bebeğin üstünü ört, dedi. Anne de:

– Bebeye bir şey olmaz komutan.  Ama mermiler ıslanmasın, bunlar milletin canı, cevabını verdi.

Kuruluş Savaşı Hikayeleri

Bir yorum ekleyin

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir