Masal Oku: Birgün yaşam dünyada gezintiye çıktı. Bir insana rastlayıncaya kadar dolaştı. Karşılaştığı adamın bütün vücudu şişmişti, hareket bile edemiyordu.

“Kimsin sen?” diye sordu adam.

“Ben yaşamım.”

“Eğer sen yaşamsan, belki beni iyileştirebilirsin” dedi hasta.

“Seni iyileştirmek isterim.” dedi yaşam. “Ama hemen sonra beni ve hastalığını unutursun.”

“Nasıl unutabilirim!” diye haykırdı adam.

“Peki. Yedi sene sonra tekrar geleceğim. O zaman görüşürüz.” dedi yaşam.

Yerdeki tozdan aldı, hastanın üzerine serpti ve bir anda iyileşti adam.

Sonra yoluna devam etti yaşam ve cüzzamlı bir adamla karşılaştı.

“Kimsin sen?” diye sordu adam.

“Ben yaşamım.”

“Yaşam?” dedi hasta. “O zaman beni iyileştirebilirsin.”

“Bunu yapabilirim,” dedi yaşam. “Ama hemen sonra beni ve hastalığını unutursun.”

“Kesinlikle unutmam!” diye söz verdi adam.

“Peki. Yedi sene sonra tekrar geleceğim. O zaman görüşürüz.” dedi yaşam.

Yerdeki tozdan aldı, hastanın üzerine serpti ve bir anda iyileşti hasta.

Yolculuğuna devam etti yaşam. Günler sonra kör bir adamın yanına geldi.

“Kimsin sen?” diye sordu kör adam.

“Ben yaşamım.”

“Ah, yaşam!” diye haykırdı sevinçle kör.” Lütfen bana gözlerimin ışığını geri ver!”

“Seni iyileştirmek isterim.” dedi yaşam. “Ama hemen sonra beni ve körlüğünü unutursun.”

“Kesinlikle unutmam!” diye haykırdı kör adam.

“Peki. Yedi sene sonra tekrar geleceğim. O zaman görüşürüz.” dedi yaşam.

Yerdeki tozdan aldı, körün üzerine serpti ve bir anda görmeye başladı adam.

Yedi sene geçtikten sonra, yaşam tekrar dünyayı dolaşmaya çıktı. Kör kılığına girdi ve gözlerini açtığı adamın yanma gitti.

“Lütfen, bu gece burada kalabilir miyim?” diye rica etti.

“Haddini bil!” diye bağırdı adam. “Defol git! Bir sakatların kalmadığı eksikti burada.”

“Görüyor musun,” dedi yaşam. “Yedi sene önce kördün. Seni iyileştirmiştim ve sen de beni ve körlüğünü unutmayacağına söz vermiştin.”

Yerden biraz toz alıp nankör adamın ayak izinin üzerine serpti. O andan itibaren tekrar kör oldu adam.

Yoluna devam etti ve yedi sene önce cüzzamdan kurtardığı adama geldi. Cüzzamlı kılığına girip yatacak yer istedi.

“Defol” diye bağırdı adam. “Bana da bulaştıracaksın!”

“Görüyor musun,” dedi yaşam. “Yedi sene önce seni iyileştirmiştim. O zaman beni ve hastalığını hiç unutmayacağım söz vermiştin.” Yerden biraz toz alıp adamın ayak izinin üzerine serpti. O anda tekrar cüzzamlı oldu kötü adam.

Sonunda yaşam vücudu şişmiş, neredeyse hareket bile edemeyecek adam kılığına girdi ve yedi sene önce iyileştirdiği adamın yanma geldi.

“Burada geceleyebilir miyim?” diye sordu.

“Tabii ki. İçeri gel,” diye davet etti adam.

“Şuraya otur. Ah zavallı. Bir zamanlar benim de her yanım şişmişti. Yedi sene önceydi, tam yaşamın buradan geçtiği zamandı ve beni iyileştirmişti. O zaman yedi sene sonra tekrar gelmek istediğini söylemişti. O gelinceye kadar burada kal. Belki sana da yardım eder.”

“Ben yaşamım” dedi yaşam. “Ne beni, ne de hastalığını unutmayan tek sen oldun. Bu nedenle her zaman sağlıklı kalacaksın.”

İyi adamla vedalaşırken şunları da söyledi:

“Yaşam sürekli değişir. Mutluluktan mutsuzluk olur çoğu zaman. Fakirlik zenginliğe dönüşür ve sevgi nefretle sarılabilir. Hiç kimse bunu asla unutmamalı.”

Afrika Masalı