Çocuk Hikayeleri; Çocuk Kalbi 10. Bölüm
“Arkadaşım Garrone”
4 Kasım, Cuma
Çocuk Hikayeleri; Tatilimiz iki gündü sadece; ama arkadaşım Garrone’yi sanki uzun zamandır görmemiş gibi özlemiştim. Artık onu yakından tanıyorum ve tanıdıkça daha çok seviyorum. İçimizde en büyük ve en güçlü olan o; ancak bu gücünü zayıflara karşı hiç kullanmaz. Onu, sınıfımızda kötü çocuklardan başka herkes sever. Çünkü Garrone, onların kimseye kötülük yapmasına izin vermez. Onlardan biri küçüklere el kaldıracağı zaman hemen karşısında Garrone’yi bulur. Onu görünce hiçbir şey yapamaz, yüzüne bakıp sırıtarak ortalıktan kaybolur.
Garrone’nin babası trenlerde makinisttir. Demiryollarında çalışır. Garrone, bir rahatsızlıktan dolayı okula iki yıl geç başlamış. Bu yüzden sınıfın en büyüğü ve en güçlüsüdür. Tek eliyle sınıftaki sıraları kaldırabiliyor. Buna rağmen o çok iyi kalpli bir çocuktur. Çantasında ve ceplerinde ne varsa arkadaşları ile paylaşır. Kalem, silgi, defter, kağıt, ne isterseniz hemen verir. Herkes onunla oturmak ister. Ders esnasında hiç konuşmaz ve gürültü yapmaz. Kendisine dar gelen sırasında hep yan oturmak zorunda kalır. En arkada oturmasına rağmen, sınıfa girince ilk göze çarpan o olur. O’nun yüzüne baktığımda, gözleriyle sanki; ” Enrico, biz dostuz dostuz, değil mi?” der gibi gülümser.
Garrone’nin dış görünüşü biraz komiktir aslında. Ceketinin ve pantolonunun kolları kısadır. Elbisesi, uzun boyuna ve iri vücuduna dar gelir. Boynundaki kravatı, ip gibi boynundan aşağı sarkar. Ayakkabıları da kocamandır. Bütün bunlara rağmen onu bir defa görmek, sevmek için yeterlidir.
Geçen yıl kıra giderken bulduğu sedef saplı bir çakısı var ki, onu çok sever. Canı sıkıldığında hep çakısıyla meşguldür. Ağaç parçaları bulur, çakısıyla türlü şeyler yapar. Bir keresinde yine ağaç yontarken elini derinden kesmişti. Hiç kimseye birşey söylemedi. Uzun süre eli sarılı gezdi.
Garrone çok yardımsever bir çocuktur. Biri kendisinden yardım isteyince mutlu olur. Geçen gün, defter parası olmadığı için ağlayan bir çocuğa cebinden iki seldi çıkarıp verdi.
Kendisiyle şakalaşılmasına hiç kızmaz. Ama birşey anlatırken sözünün kesilmesine çok kızar. Hele birisi ona “Söylediklerin doğru değil” derse vay haline … Yumruğunu sıraya bir indirir ki, söylediklerinin yalan olmadığına hemen inandırır. Hikaye
Garrone bugünlerde çok meşgul. Çiçeklerle süslü bir kağıdın başına oturmuş mektup yazıyor. Dediğine göre tam sekiz sayfa yazacakmış. Annesinin doğum gününde ona vermek istiyor. Annelerle ilgili şiirler de
yazacakmış. Annnesi de Garrone gibi iriyarı ve sevimli bir kadındır. Okul çıkışında sık sık oğlunu almaya gelir.
Öğretmenimiz de Garrone’yi çok sever. Yanından geçerken hep yanağına eliyle makas atar.
Kısacası, arkadaşım Garrone’yi çok seviyorum. Sabah sınıfa geldiğimde onun kocaman eliyle tokalaşmaktan çok hoşlanıyorum. Hiç şüphem yok ki, o da bütün arkadaşlarını çok seviyor. Hatta arkadaşları için canını bile tehlikeye atmaktan çekinmez. Konuştuğunda sesi biraz kaba çıkar ama öyle yumuşaktır ki, onun iyi bir kalpten çıktığından emin olursunuz. Gözlerine bakınca ne kadar asil ve yardımsever bir kalbe sahip olduğunu anlarsınız.
HİKAYENİN BÜTÜN BÖLÜMLERİ