Masal: Kavgacı Çocuk Masalı
Tarık sürekli olarak arkadaşları ile kavga ediyor ve onlara kırıcı sözler söylüyordu. Bir gün öğretmeni onu karşısına alarak nasihat etti. “Sevgili Tarık, sen başkalarını incittiğin zaman hiç doğru bir şey yapmıyorsun, biliyorsun değil mi?”
“Evet efendim” diye cevap verdi Tarık, “Fakat bazen kendime hâkim olamıyorum.”
“Bak Tarık” diye devam etti öğretmeni, “Ben sana bir torba çivi ve bir tahta parçası vereceğim. Senin vazifen arkadaşlarına her kötü bir şey söylediğinde bu tahtaya bir çivi çakman! Tamam mı? Artık tahtaya hiç çivi çakmayacak hale gelmen gerekiyor, anlaştık mı?”
“Tamam yapacağım” diye Tarık cevap verdi. “Bundan sonra sinirlenmemeye çalışacağım.”
Tarık o günden sonra kavga ettiği zaman veya sadece öfkelense bile tahtaya bir çivi çakmaya başladı. İlk hafta tahtanın yarısını çivi ile doldurmuştu bile. Tahtaya bakınca utandı ve ondan sonraki günler tahtaya çakılan çivilerin sayısı gitgide azalmaya başladı.
Bir gün akşam olduğunda Tarık o gün, bir önceki gün ve hatta ondan önceki gün tahtaya hiç çivi çakmadığını fark etti. Heyecan içinde tahtayı alarak öğretmenine götürdü. Öğretmeni, “Aferin Tarık” dedi, “Şimdi senden istediğim şey kötü söz söylemediğin, kavga etmediğin ve öfkelenmediğin her gün akşamında bu tahtadan bir tane çivi sökmendir. Bunu yapabilir misin?” Tarık, “Tabii yapabilirim öğretmenim” diye yanıtladı ve sonra çivili tahtayı alıp yine evine döndü.
Tarık sinirlenmediği her gün için tahtadan bir çivi sökmeye başladı. En sonunda bir gün tahtanın üzerinde hiç çivi kalmadığını gördü. Ertesi gün yine sevinç içinde tahtayı öğretmenine götürdü. Artık öğretmeninin dediğini yapabildiğini ve başardığını hissediyordu. İçi içine sığmayarak tahtayı alıp öğretmenine götürdü. Öğretmeni tahtayı boş görünce çok mutlu oldu. “Sevgili Tarık seni kutluyorum. Artık sen kendini değiştirmeyi başardın. Tahtaya hiç çivi kalmamış, demek ki artık kimsenin kalbini yaralamıyorsun. Ben senin adına çok sevindim. Ama acaba bu tahtaya baktığında ne görüyorsun, onu bana söyler misin?”
Tarık, “Boş bir tahta öğretmenim. Ha bir de tahtanın üzerinde kalmış delikler var onları mı soruyorsunuz öğretmenim?”
“Aynen öyle Tarık! İşte bu delikler aynı senin başkalarına kötü şeyler söyleyip, kötü davrandığın zaman onların kalplerinde açılan deliklere benziyorlar. Sen sonradan özür dilesen ve onlar seni affetseler bile o delikler orada kapanmadan kalıyorlar, bunu biliyor musun? Bu yüzden bundan sonra bunu aklından hiç çıkarma olur mu, benim güzel oğlum?”
Tarık yaptığı hatayı anlamıştı, “Öğretmenim beni uyardığınız ve yol gösterdiğiniz için size çok teşekkür ederim” dedi, “Bundan sonraki hayatımda hiç kimsenin kalbini kırmamaya gayret edeceğim.”